Kristin De Fraine, 'Plaisanterie' (1995)

Plaisanterie 

   

Ik ken hem niet, de man achter 
sculpturen echter en wulpser 
dan mezelf 
vol en rond als de vlaamse Nele 
gedurfd hoekig, uitdagend rijzig als Claus 
maar altijd mooi, verstaanbaar gevoelig. 
   

Ik ken hem niet, de man achter 
de vrouw met zonnehoed, Caroline gelijnd 
eenvoudig hoekig en rond 
voor altijd mooi, begrijpend gevoelig. 
   

Ik ken hem niet, de minnaar en het kind 
de eenzame, verlatene opgehemelde kunstenaar 
- twijfelaar lepelaar -
   

Ik zie hem niet als vader achter 
gemoduleerd uit klei gevormde kinderen ; 
een rib van hier, een snaar van daar 
en kees is klaar 
de Goden bliezen, hier en daar, 
schroom en ziel in 't wezen in 
het lot van ieder ouderpaar 
(maar dankbaar) 
   

Ik ken hem wel, de man achter 
de zotheid, de blije en spirituele 
allesvertellende anarchistische levenskunstenaar 
hoe speelt ie 't klaar, al 70 jaar? 
   

(Kristin De Fraine, voor Rene Smits - dec. 1995)